'Telefacts' onderzoekt de motieven van een pyromaan
In de Noorderkempen, op de grens tussen België en Nederland, zoekt de politie met man en macht naar een pyromaan. De voorbije weken stak die tientallen auto's in brand. 'Het begint op ons te wegen', zegt Leo Buermans, commandant van de brandweer van Essen. Hij is de enige betaalde brandweerman naast 40 vrijwilligers.
'We moeten bijna elke nacht uitrukken.' Ook de buurtbewoners zijn bang dat de pyromaan opnieuw zal toeslaan. 'We hopen dat de politie hem snel zal vangen', aldus Seppe die in Essen woont. Zijn auto werd voor zijn deur in brand gestoken.
Maar wat drijft een pyromaan? Aline Byron is 22 jaar en werd veroordeeld tot drie jaar voorwaardelijk voor een tiental brandstichtingen. 'Ik deed het voor de aandacht. Ik was zeker niet gefascineerd door het vuur', vertelt ze. Aline had het op afvalcontainers gemunt. Plots was die drang er, die schreeuw om aandacht. 'Ik gebruikte gewoon een aansteker en wat papier en dan wachtte ik tot de container brandde en dan ging ik weg. Ik heb nooit iemand willen kwetsen, maar achteraf besefte ik dat het veel erger kon zijn.'
Volgens Aline zit er achter elke brandstichting iemand met problemen, met een tekort aan aandacht. Ze raadt ook de brandstichter in Essen aan om zich aan te geven. 'Als de politie je oppakt, wordt het immers alleen maar erger'. Aline heeft zich door de brandstichtingen in de schulden gewerkt. Ze moet de politiekosten betalen en de dingen die ze heeft vernield. Zo moet ze nog 13.000 euro betalen. Omdat ze van een klein inkomen leeft, zal ze haar hele leven lang nog moeten afbetalen.
Liefde en seksualiteit in het klooster
'Telefacts' praat met een uitgetreden zuster en een zuster die vandaag nog actief is, over gevoelens en relaties binnen de kloostergemeenschap.
Zuster Hilde maakt deel uit van de Don Bosco Gemeenschap en stapte op haar 29ste in het klooster. Omdat ze met vijf andere zusters samenwoont, is ze nooit alleen maar soms wel eenzaam. 'Soms denk ik dat ik ook wel eens een troostende schouder zou willen. Of heel eenvoudig, ik zou ook wel een kind willen.' Als we haar vragen of ze gelukkig zou geweest zijn als moeder of als echtgenoot dan is het antwoord steevast 'ja'.
Dat gemis ervaarde ook Ursula van der Aa, uitgetreden zuster bij de Zusters van Barmhartigheid. 'Mijn biologische klok tikte in het klooster en ik vroeg me af of er niemand was die van me hield. Of had ik geen kinderen gewild?' Haar vragen werden door de overste afgedaan als een bekoring door de duivel en ze deed er verder niets mee. Op haar 51ste trad ze uiteindelijk uit het klooster.
Over één ding zijn beide zusters duidelijk : over gevoelens wordt er niet gepraat en alles wat gevoelens kan uitlokken, wordt gemeden. 'Ik weet dat ik de dingen die me prikkelen niet opzoek. Filmbeelden vind ik heel gevaarlijk. Ik wil mijn seksualiteit niet op een lichamelijke manier uiten, niet met mezelf en niet met anderen. Dat zijn zaken die ik uit de weg probeer te gaan', aldus Zuster Hilde.
'Telefacts', woensdag 26 januari om 22.30 uur op vtm.
