Stan Van Samang ('Vermist'): 'Dit staat mooi op mijn CV!'

Kan je nog pap zeggen?
'Nog net. Het is enorm druk, maar het is ook erg leuk. Dat maakt dat je het volhoudt, eigenlijk.'

Je collega-acteurs uit 'Vermist' zijn helemaal op na zeven maanden draaien. En zij combineerden dit niet met het opnemen van een album én een grote zomertour.
'Het is inderdaad een hele boterham. Dat maakt dat ik heel weinig thuis ben. Te weinig, eigenlijk. Dat het einde van de opnames in zicht is, klinkt me dan ook als muziek in de oren! Ik ben héél blij dat ik aan 'Vermist' mocht meewerken, maar ik ben ook blij dat de opnames geen twee jaar in beslag nemen.'

Is er vakantie in zicht?
'Nog niet meteen. Eind november komt mijn debuutalbum uit, zodat er in december heel wat promotiewerk op de agenda staat. Maar met de feestdagen, tussen Kerst en Nieuw, ben ik thuis. En dat zal deugd doen. Niet in mijn agenda moeten kijken om te weten waar ik die dag naar toe moet en waar ik ga eten, maar gewoon helemaal niks doen. Daar kijk ik wel naar uit. Anderzijds,... Het is ook allemaal zo leuk! Ik geniet er volop van.'

Heel wat collega’s zijn toch een beetje gezond jaloers op de vele kansen die jij nu krijgt?
'Ik weet dat ik met mijn 'gat' in de boter ben gevallen. Ik zou zelf ook jaloers zijn in hun plaats, want ik mag mijn twee handjes kussen voor de kansen die ik krijg. Ik neem ze dan ook gretig aan, maar ik werk er keihard voor. Ik krijg het niet zomaar in de schoot geworpen, hoor.'

In 'Vermist' speel je Steve, de computerkenner binnen het team.
'In tegenstelling tot Stan van Samang, want ik ken niks van computers. Helemaal niks, en dat zorgde wel eens voor problemen. Bij de briefing zegden ze dan tegen mij 'je moet eerst dat openen, en dan dat, en dan dit sluiten...' , maar voor mij is dat echt chinees. En omdat Steve 'de man achter de pc' is, was het mijn taak om te zorgen voor mastbepalingen, vergrotingen van foto’s, opsporen van gegevens enz. Dat hebben ze mij toch eerst een paar keer goed moeten uitleggen. Zo van... 'kunt ge dat nu nog eens herhalen?' (lacht)'

Je kreeg dus een volledige computerinitiatie cadeau samen met je rol?
'Ja, er is voor alles een eerste keer, hé! Een mens blijft leren, voor mij weer een nieuwe ervaring.'

De film is geregisseerd door Jan Verheyen, toch een naam als een klok in Vlaanderen. Hoe was het om met zo’n gerenommeerd regisseur samen te werken?
'Jan weet heel goed wat hij doet. Het is prettig werken wanneer iemand weet waar hij naar toe wil en wat hij nodig heeft. Daarnaast stond Jan ook altijd open voor een practical joke. Dat is een absolute must, want de druk moet soms écht van de ketel. En dat kan zeker bij Jan Verheyen. Ik vond het heel leuk werken.'

'Vermist' is het eerste grote fictieproject van VT4. Brengt dat een zekere druk met zich mee? Want de serie zal instaan voor de reputatie van VT4 op vlak van fictie.
'Daar zit ik als acteur eigenlijk niet mee in mijn hoofd. Als de producenten de serie goed vinden, dan hebben wij onze job gedaan. Of 'Vermist' er nu voor zal zorgen dat er 700.000 kijkers naar VT4 gaan zappen, dat hebben wij niet in handen. Als acteurs kunnen wij zorgen dat het product zo goed mogelijk is, maar het is aan andere mensen om ervoor te zorgen dat er inderdaad 700.000 mensen voor in hun zetel gaan zitten.'

'Vermist' is duidelijk geïnspireerd op Amerikaanse voorbeelden zoals 'CSI: Miami' en '24'. Wat vind je daarvan?
'Ik vind dat eigenlijk nogal gevaarlijk, het in eenzelfde adem noemen met pakweg 'CSI'. Voor mij houdt die vergelijking heel snel op, omdat die werken met budgetten die  voor één aflevering groter zijn dan ons budget voor heel de serie.'

Maar op vlak van look & feel is er toch een duidelijke link?
'Ja, ik was aangenaam verrast toen ik voor de eerste keer het decor binnenkwam, bijvoorbeeld. Omdat het er inderdaad Amerikaans uitziet, wat ik goed vind. Ook de manier van draaien is heel jong, flitsend. Op dat vlak klopt het zeker. Maar anderzijds schep je daarmee ook een verwachtingspatroon, en dat vind ik heel gevaarlijk bij fictie. Want zonder één fragment te zien, hebben de mensen zich al een beeld gevormd over hoe het er zal uitzien. Op die manier kan je er niet meer onbezonnen naar kijken.'

Mensen hebben nu eenmaal de neiging om alles te vergelijken.
'Ik weet het. En ik vind dat ook altijd heel gevaarlijk, vergelijkingen.'

Je bent niet zo heel vaak te zien in 'Vermist'.
'Ik heb inderdaad een eerder kleine rol. En, we moeten daar eerlijk in zijn, dat heeft vooral te maken met mijn drukke agenda.'

Wordt dat anders in de tv-serie?
'Gedeeltelijk wel, ja. Maar anderzijds is het gewoon zo, dat het personage van Steve niet even prominent aanwezig is als Walter (Koen De Bouw, nvdr), die aan het hoofd staat van de Cel Vermiste Personen. Dat is nu eenmaal de rol, daar moet je vrede mee nemen.'

Hoe voelde het om met zoveel getalenteerd knap volk samen te werken?
'Ik vond het een voorrecht om tussen Koen De Bouw, Kevin Janssens en Joke Devynck te mogen staan. Als het daarnaast ook nog eens leuk en professioneel werken is, is dat een droomjob natuurlijk. Ik ben heel blij dat ik mocht meewerken aan deze productie. Dat zal heel mooi op mijn CV staan!'

Binnenkort verschijnt ook je debuutalbum. Kijk je daar naar uit?
'Enorm. En toch met een dubbel gevoel. Ik ga ook verschikkelijk nerveus zijn omdat het niet te vergelijken valt met de release van een film waarin je meespeelt. Een plaat is veel persoonlijker, veel meer van mezelf. Het is iets waarvan ik al jaren droom, en dat zit er nu aan te komen. Het zal heel vreemd zijn'

De plaat komt eind november uit. Wanneer zal je spreken van een geslaagd debuut?
'De belangrijkste persoon die de plaat goed moet vinden, ben ikzelf. Omdat het al zolang een droom van me is. En dat zal zo zijn. Omdat ik bij alles betrokken ben geweest en voor alles samen met de producer de touwtjes in handen heb gehad. Dus ik weet dat ikzelf tevreden zal zijn over de plaat. Of de critici de plaat zullen smaken, dat weet ik dus niet. Als die nationaal afgekraakt wordt, zal dat pijn doen. Sowieso. Maar als ze nationaal afgekraakt wordt door de critici, maar heel warm wordt ontvangen door het publiek, dan ga ik denken 'ach critici, schrijf over mijn volgende plaat maar net hetzelfde'.

Hoe voelde het deze zomer op al die podia?
'Heerlijk. Dat is leuk natuurlijk. We amuseerden ons altijd te pletter. Optreden wordt pas lastig als het te zwaar wordt. Niet omdat het de zoveelste keer is. Als er bijvoorbeeld vijf in hetzelfde weekend zijn of wanneer ik de volgende dag om halfzeven op de set moest verschijnen. Dan werd het lichamelijk lastig. Deze zomer heb ik dat heel hard gevoeld.'

Ondertussen ben je niet meer Stan, de winnaar van 'Steracteur Sterartiest', maar gewoon Stan Van Samenag, de zanger én acteur.
'Ik hoop het. 'Steracteur Sterartiest' is ook niet te vergelijken met bijvoorbeeld de winnaar van 'Idool'. Vóór het programma was die winnaar nog nooit op televisie geweest terwijl wij als acteurs allemaal al bekend waren in Vlaanderen. Er zullen altijd mensen zijn die Kevin (Stans personage uit 'Wittekerke', nvdr) zullen blijven zeggen tegen mij. Omdat dat mijn eerste grote rol was en dat blijft hangen. En niet die 'Steracteur Sterartiest'.'

Na Kevin speel je trouwens opnieuw een agent.
'Ja, maar in 'Vermist' dragen we al geen uniform. En nu speel ik ook geen klassiek agent van de lokale politie. Het is dan ook niet met elkaar te vergelijken.'

Stel dat de volgende rol waarvoor ze je vragen er weer een van een agent is. Zal je dan weigeren?
'Neen. Zolang de persoon die ik moet spelen maar interessant is.'

Naast de muziek en acteren voor televisie en in film heb je ook al van theater geproefd. Nog plannen in die richting?
'Ja, dat zal een blijvende aantrekkingskracht hebben op mij. We zouden graag het stuk 'Trainspotting' hernemen, maar ik weet nog altijd niet of ik er de tijd voor zal hebben. Maar ik wil nog graag terug naar theater gaan.'

Bij het begin van dit interview vertelde je al dat dit jaar volledig is volgeboekt, maar wat brengt 2008?
'Vooreerst mijn album live gaan brengen op diverse podia. Het wordt zeker een muzikaal jaar. Wat niet noodzakelijk wil zeggen dat ik ga inboeten op mijn acteerwerk. Al zal ik waarschijnlijk op een bepaald punt toch aan één van de twee voorrang moeten geven. Want ze blijven combineren zoals ik dit jaar heb gedaan, is niet vol te houden. Maar ik wil daar nu nog geen uitspraken over doen. Je weet immers nooit wat er kan gebeuren.'