Generale repetitie 'Mijn Restaurant' zorgt voor wrevel in Sint Truiden
De vijf duo's stonden voor een nieuwe uitdaging. Over exact vier dagen is het 'D-day'. Dan moeten de restaurants hun deuren openen. Maar het personeel had nog niet proefgedraaid en er was nog heel wat werk.
D
e beste tip tegen stress is: wees voorbereid. Daarom werd er een generale repetitie gehouden. Alle teams moesten de volgende avond 50 gasten, die ze zelf bijeen moesten sprokkelen, bedienen. Familieleden en vrienden waren ook toegelaten. Op het einde van de avond moesten de klanten in het gastenboek schrijven. Geen vijftig gasten, geen beloning. Deze zenuwslopende repetitie was ook de grote vuurdoop voor hun organisatietalent. Want er is natuurlijk een groot verschil tussen het bedienen van 3 juryleden en een volledige zaal.
Tussen de boormachines en de verfborstels konden ze in Kortrijk nog geen gasten ontvangen. Gaëlle regelde de gasten voor de avond en wou ander meubilair. Het uur van de waarheid naderde maar de klok tikte genadeloos verder. Bij Wendy in Turnhout waren de zenuwen minder zichtbaar. Zij vertrouwde op de ervaring van haar personeel.
Ben zag de generale repetitie als een kans om te bewijzen dat ze wél iets in hun mars hebben. Hij leek het allemaal onder controle te hebben, maar het gezicht van Dominique vertelde het tegendeel. Ben had maître Jens erbij gehaald om het personeel klaar te stomen.
Bij Ann en Tom was het voltallige keukenteam al aan de slag. Ze wilden er een échte test van maken en besloten 'a-là-carte' te gaan. Harde tante Ann moest haar team sterk in de hand houden. Tom leidde de zaal en zijn briefing verliep heel wat gemoedelijker.
Chris legde de lat heel hoog. Hij wou een 5- 6- of zelfs 7-gangen menu. Maar er was een probleem, ze hadden te weinig tafels. Er zat niets anders op dan aan te kloppen bij de collega's aan de overkant. Deze wilden hen graag helpen.
Deborah moest nog heel wat materiaal aankopen om hun restaurant instapklaar te maken. Maar de twijfel knaagde nog steeds. Hun chef Michael moest bewijzen of hij wel klaar was voor de grote test. Als extra steun kwam maître Willy hen helpen.
De generale repetitie kon beginnen. In alle restaurants stroomden de gasten toe. Enkel in Kortrijk was er nog geen beweging. Ondanks de wachtende klanten nam Gaëlle ruim de tijd om haar personeel in de leiden. Claudio genoot van de actie in de keuken. Hij noemt het zelf 'gezonde stress' en vindt het zalig om zich op die manier te kunnen uitleven. Zijn professionalisme kwam naar boven en dat was ook te merken aan de gerechten. De gasten waren erg enthousiast over het restaurant van Claudio en Gaëlle. En de communicatie tussen het personeel verliep vlotter dan verwacht.
Als gastvrouw stond Wendy in het middelpunt van de belangstelling. Doordat ze de helft van haar kleren vergeten was moest ze het met een doordeweekse outfit doen. Maar toch leek alles goed onder controle te houden en nam vaak initiatief. Ook hun gasten waren erg positief.
Tom moest nog wennen aan zijn nieuwe job als 'maître-d'-hôtel'. Personeelslid Rob wist door zijn jarenlange ervaring wél hoe hij het moest aanpakken. De eerste bonnen kwamen de keuken binnen en het spektakel kon beginnen. Door het idee van Tom om de klanten 'a-la-carte' te laten bestellen moest Ann het uiterste vergen van haar keukenbrigade. Daardoor zag zij het even niet meer zitten. Tom telde een klant te weinig. Dankzij de buurvrouw van Ann kwamen ze uiteindelijk toch aan het cijfer 50.
Maître Willy hield de zaak bij Rebekka en Deborah goed in de hand. Maar het onervaren personeel kon een drukke service duidelijk nog niet aan. Chef Michaël werkte veel te traag waardoor het tempo van de zaal ook verlaagd werd. En daardoor stapelden de gerechten zich op. Maar hij herstelde zich snel. Michaël was terug een deel van het team.
Bij Ben en Dominique was het gebrek aan leiding niet echt een verrassing. Terwijl Dominique achter de bar stond probeerde maître Jens te redden wat er te redden viel.
Nadat de gastenboeken getekend werden en de klanten huiswaarts keerden, was de rust weergekeerd in de restaurants. Claudio en Gaëlle hadden niet verwacht dat het zo vlot zou lopen. Ze waren in de wolken.
Ook Ann en Tom maakten de balans van de voorbije avond op maar vonden het zelf maar een matige prestatie. Niemand had verwacht dat alles zo snel zou gaan. Een tijdje geleden stonden ze nog in een leeg pand.
Over minder dan twee weken is het alles of niets. Dan begint de eerste nominatieronde. De afvallers mogen zelf nóóit meer een restaurant openen.
Volgende keer: De restaurants gaan eindelijk open voor het publiek. Maar een vol restaurant zet het personeel zwaar onder druk..
