'Eurosong 2006': verslag van de tweede halve finale
zondag 12 februari 2006
Moet het tv zijn of moet Vlaanderen de juiste Eurosongkandidaat sturen? Dit lijkt de vraag, die men zich wel degelijk kan stellen na de twee halvefinales van 'Eurosong 2006'. Tijdens de liveshow van deze zondag was het niveauverschil qua songs beduidend sterker dan tijdens de eerste halvefinale. Men kan zich nu wel stellen of een betere verdeling over de tweede poules niet rendabeler had geweest. Nu lijkt de tweede halvefinale een veredelde poule des doods te worden. Enkele grote namen zullen nu al zeker de finale niet halen.
In m
ijn persoonlijke opinie moet men naar een Eurovisiesongfestival een nummer sturen dat 'eigen' is in zijn soort. Een lied, dat naast 30 andere songs compleet overeind blijft staan en toch van een hoogstaande kwaliteit is.
Dit lijkt het probleem een beetje te zijn tijdens de zoektocht naar het ideale "Eurosongnummer". De vraag, die men kan stellen is of het Eurovisiesongfestival met de jaren niet het imago heeft gekregen van het Eurovisiekitschfestival. We leven inderdaad wel in een beeldcultuur. Toch moet de eigen persoonlijkheid niet in de doorsnee vakjesmentaliteit van de huidige maatschappij verweven geraken. Een mens is grijs als hij doet wat iedereen van hem vraagt. Een mens kent pas kleur als hij zich door deze maatschappij stapt met de nodige persoonlijkheid en branie.
Creatieve mensen willen vooral hun eigen persoonlijkheid kwijt kunnen in hun 'ei'. Zowel muzikanten, zowel tekstschrijvers als de doorsnee journalist proberen zich op een eigen manier te onderscheiden. Dit werd vooral duidelijk in de tweede halvefinale, waar vooral Brahim een uitermate sterke performance neerzette.
De West-Vlaamse eigenzinnige zanger, die uit de Idoolperiode al bekend was voor zijn creativiteit, zorgde voor een gehele opfrissing van zijn nummer. "Mensen moeten mij nemen zoals ik ben. Maar in mijn muziek zit ook een deel van mijn persoonlijkheid. "
Ook Peter Evrard past op het eerste gezicht niet in het ideale profiel van de vakjesmentaliteit. Toch blinken deze nummers uit door de nodige dosis persoonlijkheid.
Uit de voorrondes is al duidelijk gebleken dat de Vlaming openstaat voor interessante creatieve ideeën. Getuige: de overwinning van Barbara Dex.
Ook jurylid Johnny Logan blinkt week na week uit om het juiste 'eigenheids'nummer naar Athene te sturen voor België. Misschien moet de mantel der liefde van het Eurovisiekitschfestival nu eindelijk eens de mantel van het Eurovisiesongfestival worden.
De drang naar het juiste plaatje is enorm mooi. De drang naar de juiste ontwikkeling van het talent is nog des te mooier. Een artiest is pas echt een artiest als hij of zij een deel van zijn of haar persoonlijkheid in het nummer brengt. Belle in het Spaans , Peter met de dreigende stem, Brahim met zijn boodsdchap en La Sakhra in de revue.
De vakjury was te vinden voor La Sakhra naar de finale te sturen. Of het volk, de pers, Radio 2 en Radio Donna het ook gaan vinden is maar zeer de vraag!
Punten Vakjury:
La Sakhra 9
Brahim 7
Belle Perez 5
Barbara Dex 4
Peter Evrard 3
Sonny O'Brien 2
Roxane 1
ijn persoonlijke opinie moet men naar een Eurovisiesongfestival een nummer sturen dat 'eigen' is in zijn soort. Een lied, dat naast 30 andere songs compleet overeind blijft staan en toch van een hoogstaande kwaliteit is.
Dit lijkt het probleem een beetje te zijn tijdens de zoektocht naar het ideale "Eurosongnummer". De vraag, die men kan stellen is of het Eurovisiesongfestival met de jaren niet het imago heeft gekregen van het Eurovisiekitschfestival. We leven inderdaad wel in een beeldcultuur. Toch moet de eigen persoonlijkheid niet in de doorsnee vakjesmentaliteit van de huidige maatschappij verweven geraken. Een mens is grijs als hij doet wat iedereen van hem vraagt. Een mens kent pas kleur als hij zich door deze maatschappij stapt met de nodige persoonlijkheid en branie.
Creatieve mensen willen vooral hun eigen persoonlijkheid kwijt kunnen in hun 'ei'. Zowel muzikanten, zowel tekstschrijvers als de doorsnee journalist proberen zich op een eigen manier te onderscheiden. Dit werd vooral duidelijk in de tweede halvefinale, waar vooral Brahim een uitermate sterke performance neerzette.
De West-Vlaamse eigenzinnige zanger, die uit de Idoolperiode al bekend was voor zijn creativiteit, zorgde voor een gehele opfrissing van zijn nummer. "Mensen moeten mij nemen zoals ik ben. Maar in mijn muziek zit ook een deel van mijn persoonlijkheid. "
Ook Peter Evrard past op het eerste gezicht niet in het ideale profiel van de vakjesmentaliteit. Toch blinken deze nummers uit door de nodige dosis persoonlijkheid.
Uit de voorrondes is al duidelijk gebleken dat de Vlaming openstaat voor interessante creatieve ideeën. Getuige: de overwinning van Barbara Dex.
Ook jurylid Johnny Logan blinkt week na week uit om het juiste 'eigenheids'nummer naar Athene te sturen voor België. Misschien moet de mantel der liefde van het Eurovisiekitschfestival nu eindelijk eens de mantel van het Eurovisiesongfestival worden.
De drang naar het juiste plaatje is enorm mooi. De drang naar de juiste ontwikkeling van het talent is nog des te mooier. Een artiest is pas echt een artiest als hij of zij een deel van zijn of haar persoonlijkheid in het nummer brengt. Belle in het Spaans , Peter met de dreigende stem, Brahim met zijn boodsdchap en La Sakhra in de revue.
De vakjury was te vinden voor La Sakhra naar de finale te sturen. Of het volk, de pers, Radio 2 en Radio Donna het ook gaan vinden is maar zeer de vraag!
Punten Vakjury:
La Sakhra 9
Brahim 7
Belle Perez 5
Barbara Dex 4
Peter Evrard 3
Sonny O'Brien 2
Roxane 1
