Maandag in 'Lotgenoten': de hel in de mist op de E17

Geknelde bestuurders roepen wanhopig om hulp. Hulpverleners komen handen tekort en lopen af en aan. Ongeruste familieleden zitten thuis urenlang zonder nieuws. Twintig jaar na het ongeluk zijn zij allen nog altijd 'Lotgenoten'.

Julie Colpaert brengt in 'Lotgenoten' het menselijk verhaal achter de grootste Belgische kettingbotsing ooit. Die op E17 in het Oostvlaamse Nazareth, op 27 februari 1996. Tien mensen komen om en meer dan 80 raken gewond wanneer omstreeks 10.00 uur meer dan 200 auto’s en vrachtwagens op elkaar inrijden door de hardnekkige mist.

'Eenmaal op de E17 werd de zichtbaarheid slechter en slechter, tot je op een bepaald moment in een muur kwam.' - Beroepsmilitair Philippe Ballegeer, met een legervoertuig op weg naar zijn kazerne wanneer hij in de dichte mist terechtkomt.

Vijf brandweerkorpsen, het Rode Kruis en ziekenwagens van acht ziekenhuizen komen ter plaatse om hulp te bieden. Zij hebben de grootste moeite met overlevenden uit de geknelde wrakken te bevrijden. Sommige wagens zijn in brand gevlogen.

'Ik hing op het stuur, maar het brandde voor mij. Ik dacht, ik ga hier levend verbranden in deze vrachtwagen.'  - Veehandelaar Stefaan Degroote, urenlang geklemd onder zijn stuur.

Chauffeurs die op tijd zijn kunnen stoppen, helpen heel de middag mee om mensen te bevrijden. Zo kruipt  Roos Ghys boven op een wrak om de geknelde chauffeur Gilbert te kalmeren. Urenlang probeert ze de zwaargewonde man te sussen. Hij is een van de laatste die die middag uit een wrak wordt bevrijd. Nu jaren later, gaat Roos nog af en toe bij Gilbert op bezoek. 'Voor mij is Gilbert nog altijd iemand speciaal. Het is alsof je lotgenoten bent. Je hebt samen iets meegemaakt, iets samen doorsparteld. Je kan dat niet meer uit mekaar trekken.' - Roos Ghys

Na het zware ongeval roept de provincie Oost-Vlaanderen de verkeersveilige dag in het leven.

'Lotgenoten', maandag 28 november om 21.45 uur bij VTM.