TV-Visie Interview : The Cappaert Sisters (X Factor)

&

nbsp;Een welgemeende "Moa Ven Toh" rolde meermaals over hun lippen. De dag nadien waren de emoties een al gematigder. Het relaas van een gesprek tijdens de persbrunch.

Het eerste wat ik na de uitzending van jullie hoorde was: "Moa Ven Toh".
Annelies: Het begint nu door te dringen dat we in de finale zitten. Na de uitzending was de blijdschap er vooral omdat we alle afleveringen mogen doen.

Tijdens de voorlaatste show zongen jullie drie gewaagde nummers.
Annelies: Ik denk dat dit de omschrijving is van die onvermijdbare Cappaert-kronkel. We vloeken daar soms ook op.
Sarah: Het is altijd een gok. Wij weten nooit of de mensen thuis een vrij onbekend nummer zoals Uninvited gaan aanvaarden.
Annelies: Misschien is het niet de slimste en de meest tactische keuze. Het is altijd wel veiliger om dingen te nemen, die herkenbaar zijn voor het publiek. In mijn ogen was het moeilijkste nummer het Rihanna-liedje. De combinatie dans en zang was niet optimaal. Zelf was ik enorm tevreden over de generale repetitie. Bij de live-show waren er toch zenuwen aanwezig met al dat publiek erbij.

Hoe zwaar wordt een finale tegen Udo?
Sarah: Wij bekijken dit helemaal niet in termen van zwaarte. Het is voor ons eerder een beloning voor al die energie, die we er tijdens de workshops hebben ingestoken. De finale omschrijf ik als een kroon op het werk.

Gaan er na X Factor afkick-verschijnselen opduiken?
Annelies: Weken aan een stuk leven wij volgens een bepaald stramien. Ergens gaat het zeker raar doen wanneer dit allemaal wegvalt. Dan piept effectief een zwart gat om de hoek. We gaan ons daar zeker tegen wapenen. Het zoeken naar de juiste songs was niet altijd gemakkelijk,maar toch wel enorm verrijkend. Zo hebben we enorm veel liedjes ontdekt, waarvoor het programma zich niet leende. Misschien kunnen we ze wel opsparen voor later. Muziek gaat immers nooit verloren.

Denken jullie aan winnen?
Sarah: Wij hebben nooit met die ingesteldheid gezongen. Het winnen op zich was geen doel. Voor ons is het fantastisch, wanneer we dat platencontract zouden bemachtigen. In de eerste plaats gaan we genieten van de drie liedjes, die we mogen brengen. We zien wel wat het resultaat wordt.

Is dit de realisatie van een droom?
Annelies: Het is pas na de realisatie van een droom, dat je beseft dat je een droom hebt gerealiseerd. Daarom ben ik nu al méér dan tevreden dat we enorm hard hebben gewerkt. Onze droom is echter een droom, die nooit stopt. Wat is trouwens de definitie van een droom? Wij maken nu enorm veel dingen mee, waarvan we pas later het besef gaan hebben dat het een unieke kans was. Ons belangrijkste streefdoel is om altijd maar vooruit te kijken.

Zijn jullie fier op deze prestatie?
Annelies: Respect afdwingen voor iemands prestatie is altijd belangrijk. Het maakt trouwens niet uit in welke situatie je jezelf dan bevindt. Ik denk dat ik vooral fier ben op Sarah's prestatie en zij op die van mij. Vandaag heb ik nog steeds dat kinderlijk gelukzalige gevoel over mij. Zondag daagde bij mij beelden op van een kleine Annelies wiens droom die hiervan droomde. Op momenten zoals deze wil je dat kind in jezelf omarmen.

Het groot kind in jullie moet naar boven komen …
Annelies: Ik denk dat ik altijd de kinderlijkheid in mezelf heb bewaard. Voor mezelf is dat enorm belangrijk. Ergens geeft het me een rust, vooraleer ik op een podium moet. . Nu is het nog maar het begin …
Sarah: Na X Factor moeten wij ons opnieuw bewijzen. Het gekke is dat we helemaal niet beseffen wat er ons allemaal te wachten staat. Ik denk dat het vooral de schrik voor het onbekende is dat schrikwekkend is. We zien wel wat de toekomst brengt.

Is dit gezonde schrik voor het onbekende?
Annelies: Het onbekende schrikt vele mensen af. Ik denk dat wij op dat vlak vrij ruimdenkend zijn. Bij heel veel mensen belemmert angst de drang om iets te bereiken in hun leven. Met de jaren heb ik geleerd om die angst zeker niet te schuwen. Ons belangrijkste streefdoel blijft nog steeds om dat creatieve muzikale product aan de mensen te tonen. Op éénder welk vlak wil ik mezelf toch verrijken. Artistiek talent en wedstrijden gaan in mijn ogen ook niet samen. Er wordt veel te vaak een verticale rangschikking gemaakt van mensen, die op allemaal andere vlakken goed zijn. Ik rangschik iedereen horizontaal in mijn persoonlijke 'Wall of Fame'.

Kan creativiteit dan niet beoordeeld worden?
Annelies: Creativiteit kan je zeker beoordelen. Het oordeel hierover is meestal subjectief.
Sarah: Muziek kan je niet objectief beoordelen. Iedereen heeft zijn eigen visie hierover. Wanneer de éne zich geraakt voelt door iets muzikaals, doet het de andere niets. Daarom twijfelen wij vaak heel lang om bepaalde keuzes te maken. Onze bedoeling is nog steeds om onze persoonlijke touch over te brengen naar het publiek.
Annelies: Wij zijn ook nog jong. In de toekomst gaan we nog heel vaak met ons hoofd tegen de muur lopen. Dat hoort gewoon bij het groeiproces. Ik heb ergens wel het gevoel dat we ons toch hebben kunnen laten zien. We hebben ons getoond zoals we zijn.

Jean Blaute wil met jullie de studio in omdat jullie eveneens van de pure kant van muziek houden.
Annelies: Ik vond het enorm leuk om te lezen. Het onderliggende gevoelsmatige gevoel in muziek blijf ik belangrijk vinden. Vooral het Jean Blaute-zinnetje "De Cappaert-zusjes steken net zoals ik hun broek niet af voor het commerciële bad" vond ik typisch Jean.

Hij is een rechtvaardige rechter voor iets.