'Vranckx': rattenkinderen in India
Meghalaya, een deelstaat in het noordoosten van India. De grond is rijk aan steenkool, en daar zijn de kinderen die er als slaaf werken de dupe van. Ze worden vooral ingezet in nieuwe mijnen, waar de doorgangen nog erg smal zijn. Hun kleine en flexibele lijfje komt er goed van pas. Daarom worden ze de rattenkinderen genoemd.
'Vranckx' gaat op stap met Hasina Kharbhih van de ngo Impulse. Zij trekt zich het lot van de kinderen aan. Ze vertelt dat de meeste mijnen zich in een grijze zone van wetteloosheid bevinden. 'De mijnen zijn niet in kaart gebracht en zijn privé-eigendom. De staat heeft er totaal geen controle over.'
De meeste kinderen worden ingevoerd uit arme buurlanden Bangladesh en Nepal. 'Ik werk hier intussen drie jaar en verdien 150 roepies per dag. Het werk is niet leuk, maar ik kan eten kopen. En wat ik over heb, stuur ik naar mijn familie', zegt Azual, een jonge Bengaal.
Ladrymbia is een van de vele stadjes die ontstaan zijn rond de mijnen. In hokjes met een gordijntje werken meisjes van amper vijftien jaar. Vaak zijn het de zussen van de jonge mijnwerkertjes. Ze verkopen hun lichaam aan de vele vrachtwagenchauffeurs die voortdurend af en aan rijden met grote ladingen steenkool.
Dada, grootvader in het Bengaals, is opzichter in een van de mijnen. Hij windt er geen doekjes om. 'Ik laat de kinderen komen uit arme dorpen in Bangladesh. Als ze hier eenmaal aan de slag zijn, staan ze elke dag een stuk van hun loon aan mij af.' En de opa ziet er geen graten in. 'Hier zijn ze beter af. Thuis hebben ze toch niets te eten en gaan ze niet naar school.'
'Vranckx', zaterdag 28 januari om 20.10 uur op Canvas.
