'Koppen' volgt de gebeurtenissen in Egypte

'Mijn man leeft in een roes op dit moment. Hij zal het Tahrir-plein niet verlaten voor Moebarak opstapt.' Eva Vergaelen (36) uit Zoersel volgt de Egyptische situatie op de voet. Ze leerde haar man Essam kennen toen ze in Caïro studeerde. 'Nog voor de eerste demonstraties is mijn man naar Caïro getrokken, want er broeide al langer iets. Ik ben in het begin heel bang geweest,” zegt Eva, “maar om iets te veranderen, moet je moed hebben.'

Ook Dodo Elgabas en Mohammed Abdel Wahed, twee Egyptische spelers van voetbalclub Lierse, liggen elke nacht wakker van wat er gebeurt in hun geboorteland. 'Voor ons is voetbal op dit moment bijzaak. We maken ons zorgen om onze families. Er zijn heel wat gevangenen ontsnapt en die maken de straten onveilig.' Ook in het Egyptische restaurant Amon in Hasselt zijn ze er niet helemaal gerust op. Moebarak moet onmiddellijk vertrekken, klinkt het daar.

Reportage: Stefan De Bouver, Johan Ghysens en Gonda De Beule

Spoedartsen: groot tekort dreigt
België kampt al jaren met een enorm tekort aan spoedartsen. De werkdruk is hoog en bovendien stijgt het aantal mensen op de spoed ook nog altijd. Een op de tien spoedartsen stopt na een jaar door een burn-out. Volgens Gerlant van Berlaer, spoedarts in het UZ Brussel, zijn er op dit moment 1200 spoedartsen te kort. 'Als je weet dat er per jaar maximum dertig spoedartsen mogen afstuderen, dan zijn we nog zeker veertig jaar bezig om dat probleem op te lossen.'

Het permanente tekort werd gedeeltelijk opgevangen door assistenten in opleiding, die net als de andere artsen lange dagen klopten. Maar dat kan sinds 1 februari niet meer. Een nieuwe wet zorgt ervoor dat artsen in opleiding nog maximaal 48 uur per week mogen werken. “Het zal leiden tot langere wachttijden, minder MUG-diensten en dat heeft ook een impact op de kwaliteit van de opleiding,” zegt urgentiearts Luc Beaucourt. 'De patiënt zal dat voelen.'

Door het enorme tekort aan spoedartsen worden heel wat artsen weggekocht bij de Universitaire Ziekenhuizen, die daar in loondienst werken. Dat is een groot verschil met ziekenhuizen, die met zelfstandigen werken en veel meer loon kunnen bieden. 'Spoedartsen worden zo weggekocht door kleinere ziekenhuizen die hen tot 130 euro per uur kunnen bieden. Ik heb op die manier al veel bekwame mensen zien vertrekken.'

Reportage: Thomas Van den Bossche, Johan Ghysens en Gonda De Beule

Geluidsnormen: controversieel
'Ik kan alleen maar door een drukke straat wandelen met een speciale koptelefoon op', vertelt Ludo Kerkhofs. 'En een citytrip of een bezoek aan een supermarkt is niet meer mogelijk.' De ex-gitarist van onder meer Plastic Bertrand was jarenlang blootgesteld aan luide muziek. Vandaag verdraagt hij bijna geen geluid meer. Zijn oren suizen bovendien al 25 jaar. Ook zijn huis is volledig aangepast aan zijn handicap. Het gooide Kerkhofs’ sociale leven overhoop.

Ludo is geen alleenstaand geval. Honderdduizend à tweehonderdduizend Belgen hebben last van oorsuizen, zo storend dat het een normaal leven onmogelijk maakt. 'Dat komt omdat ze zich moeilijker kunnen concentreren op normale taken', zegt professor Paul Van de Heyning, diensthoofd neus-, keel- en oorziekten van de Universiteit Antwerpen. 'Daar komt nog de emotionele beleving bij; de persoon kan angstige en depressieve gevoelens ontwikkelen.'

Vlaams minister van Leefmilieu Joke Schauvliege wil maatregelen nemen. Maar: ze oogst in de muziekwereld bakken kritiek met haar voorstel om concerten, festivals en discotheken een geluidsnorm van honderd decibel op te leggen. 'Koppen' laat horen wat nu juist honderd decibel is. Een van de grote tegenstanders van de geluidsnorm is Franky De Smet-Van Damme. De frontman van metalband Channel Zero is wat luid geweld gewend. 'Honderd decibel is de doodsteek van de livebelevenis van muziek, 103 decibel is echt een minimum.'

Reportage: Bart Aerts en Thomas Ortegat-Traen

'Koppen', donderdag 3 februari om 20.45 uur op Eén.