Maandag in 'Belpop IV': Luc Van Acker

Vanaf nu kunnen popliefhebbers op http://www.canvas.be/belpopquiz ook meespelen met de 'Clement Peerens' Belpop Quiz'.

Chicago, voorjaar 2011. Luc Van Acker speelt een reünieconcert met zijn ‘Revolting Cocks’. De zaal, goed voor een paar duizend toeschouwers, is uitverkocht. De muziekpionier uit Vlaanderen wordt er op handen gedragen. Hij heeft een hele weg afgelegd.

Porselein, punk en boedha
Het wonderlijke verhaal van Luc Van Acker begint in Tienen, waar zijn ouders een porseleinwinkel hebben. Al heel jong hoort Luc elektronische muziek en ‘viel alles op zijn plaats’, wou hij alleen maar muziek maken. Met Ben Crabbé en Jan Van Winckel richt hij zijn eerste groepje WEM op, met Queen als grote voorbeeld. Op zijn zestien trekt Luc naar de kunsthumaniora in Hasselt. Hij leert er Lydia kennen, die de vrouw van zijn leven zal worden en vormt het groepje Uniform. Synthesizers en ritmeboxen waren toen nog volledig fout maar Luc vindt het fantastisch.

Einde jaren ’70 breekt de punk door en de daarbij horende 'do it yourself'-attitude schept mogelijkheden. Iedereen kan nu muzikant worden en dat werkt bevrijdend. Ook ons land krijgt een creatieve opstoot. Overal verschijnen groepjes die hun eigen fanzines in elkaar steken, passeren langs een net opgerichte Rock Rally en gedraaid worden op fonkelnieuwe vrije stadsradio’s.

Ook Luc voelt zich aangesproken maar hij wil geen groep meer. Liever schaft hij zich een 4-sporen-cassetterecorder aan, een synthesizer en een gitaar en trekt zich terug op zijn kamer. Naar het voorbeeld van Brian Eno wil hij helemaal alleen een plaat maken. Het nachtelijke knutselwerk resulteert in het opmerkelijke 'Taking Snapshots' uit 1980. Hij perst zijn plaat in eigen beheer en rijdt heel Europa door om ze zelf aan de man te brengen. Er volgen enkele optredens en Jean-Marie Aerts is geboeid. Hij duikt met Luc de studio in. Het mini-album ‘ZAS’ bevat 4 nummers, geïnspireerd op Japanse boedhistische gebeden. Djoum, destijds opnametechnicus in de ICP-studio’s, herinnert zich een jonge, door muziek bezeten Luc, 'die tekeer ging als een yeti'.

Arbeid Adelt
Lucs reputatie groeit. Aan de Brusselse VUB ontmoet hij Marcel Vanthilt en Jan Van Roelen. Met Arbeid Adelt! zijn ze aan het doorbreken met hun geschifte electro-beat. Luc blijkt met zijn specifieke gitaargeluid de ideale derde man. In ’83 leveren ze hun debuutplaat Jonge Helden af. Volgens Mauro Pawlowski 'nog altijd één van de beste popplaten die in België gemaakt zijn, daarover moet ge niet genuanceerd denken maar het gewoon zeggen'.

Gelijktijdig met Arbeid Adelt! blijft Luc ook bezig met een eigen project. 'The Fear in my Heart' verschijnt ook al in ‘83 als maxisingle waarmee Luc doorbreekt naar een breder publiek. Nog in ’83 treedt de Britse alternatieve rockband Shriekback op in Brussel. Luc vindt ze fantastisch en biedt prompt zijn diensten aan. Frontman Dave Allen herinnert het zich nog levendig maar hapt toe, onder de indruk van Luc’s eerdere werk. AA! ziet zijn gitarist naar Londen vertrekken waar hij meteen meespeelt op alle nummers van Shriekback’s nieuwe plaat 'Jam Science'.

Maar de release van de plaat duurt lang, optredens blijven uit en Luc wil alleen verder. In ‘84 is er 'The Ship', een eigen bijzonder internationaal klinkende plaat. Dankzij Shriekback komt Lucs intussen indrukwekkend ‘adresboekje’ meespelen, onder andere gitarist David Rhodes van Peter Gabriel, Dave Allen en Ian Caple die later furore zal maken met 'Tricky'.

Eerder toevallig belandt op The Ship het nummer Zanna, ontstaan uit de samenwerking met de New Yorkse zangeres Anna Domino. Niet enkel Zanna maar de hele plaat krijgt lovende recensies in het buitenland, onder meer in het befaamde Britse blad Melody Maker, in die tijd ongezien voor een Belgische act. In eigen land kan Gust De Coster zijn oren niet geloven: 'een wereldnummer', zo stelt hij vast in zijn woensdagse radioprogramma 'Vrijaf' op BRT2.

Revolting Cocks
Luc is intussen als frontman alomtegenwoordig. Hij maakt een Europese tour met Engelse muzikanten en in eigen land een indrukwekkende passage op Seaside in De Panne. Maar wéér zoekt Luc andere horizonten op. Hij treedt een paar keer op met Front 242, de Belgische band die met hun heel eigen 'electronic body music' ook internationaal scoort. Als ze gaan toeren met de Amerikaanse band Ministry begint een volgend spannend hoofdstuk. Frontman Al Jourgensen vindt de klank van zijn Brusselse voorprogramma zo goed dat hij hen in Chicago uitnodigt voor een nieuw studioproject. En die kerel die al zo knap gitaar speelde bij Shriekback, wordt als 'prince of Belgium' binnengehaald bij wat even later The Revolting Cocks zouden worden. Hun bezwerende trancemuziek komt voor het eerst op plaat in ’85 met 'No devotion'. Het debuutalbum volgt snel. ‘Big Sexy Land’ is een instant succes en bombardeert de Cocks tot één van de pioniers van de Industrial Music.
Tussendoor keert Luc geregeld terug naar huis en maakt nog een Europese tournee met The Ship. Maar hij worstelt met zijn imago. Op eigen houtje komt de internationale doorbraak er niet en EMI houdt het voor bekeken.

Luc focust op Chicago om met Al Jourgensen, intussen aangevuld met Chris Connelly en Paul Barker de grenzen van de electronische live-act te verleggen. De RevCocks worden alsmaar controversiëler. Ranzige live-shows en perverse teksten chockeren het publiek. Maar ondanks de sex, drugs and rock ’n roll blijft de groep ook muzikaal erg invloedrijk.

Terug naar Tienen
Als het toeren met afwisselend de Revolting Cocks en Ministry begint te wegen start Luc in 1988 een opnamestudio in Tienen. Hij richt ook het label 'World Domination' op waarop 'Danceable Weird Shit' uitkomt. Zo keert hij even terug de funk, elektronica én de weirdness waar hij zo van houdt.

Luc trouwt, sticht een gezin en verdwijnt jarenlang achter de schermen van de muziekindustrie. Nog één keer probeert hij het in Amerika. Met oude bekende Dave Allen van Shriekback wil hij zijn label 'World Domination' uitbouwen in LA. Het mislukt. Ook de reunie met Arbeid Adelt! is niet meteen een voltreffer. Maar Luc blijft wel muzikaal bezig : als talentscout ontdekt hij onder meer Millionaire en hij blijft ook zowel solo als in projecten actief.

Sinds kort jeukt het weer om er op het podium écht voor te gaan. Er is nieuw materiaal, er staat een concertreeks gepland rond de heruitgave van The Ship en er waren de memorabele reünieconcerten met the Revcocks in Amerika.

Luc koos nooit de gemakkelijke weg maar het was wel een parcours waar je niet naast kunt kijken. Of, zoals Marcel Vanthilt het zegt: 'Met de Revcocks in Chicago voor 3.000 man spelen : dat kan alleen Luc, onze man van Tienen'.

Mensen die het kunnen weten
De documentaire bevat interviews met onder meer Luc Van Acker, Michel Lambot (eigenaar platenzaak Casablanca Moon), Jean-Marie Aerts (producer), Jan Van Roelen (Arbeid Adelt!), Marcel Van Thilt (Arbeidt Adelt!), Mauro Pawlowski (gitarist), Jo Govaerts (artistiek directeur EMI), Dave Allen (bassist Shriekback), Anna Domino (zangeres), Gust De Coster (radiopresentator), Richard 23 (muzikant Front 242), Paul Barker (basgitaar RevCocks & Ministry), Chris Connelly (muzikant RevCocks & Ministry), Joey Jordison (drummer Slipknot).

'Belpop – Luc Van Acker', maandag 7 november om 21.10 uur op Canvas.