(Ge)buis(d)!?: geen bal op tv
Laatst, na het afleggen van de examens en de daarbij gepaard gaande cafebezoeken, was ik getuige van een speciale gebeurtenis. Rond de Beurs van Brussel verzamelden zich tientallen mensen met Duitse vlaggen die vrolijk zwaaiden met hun stukje textiel terwijl hun lippen 'Deutschland uber alles' prevelden.
E
ven speelde de cynische gedachte door m'n hoofd dat de 'zeurmans' 55 jaar na dato een tweede poging wilden wagen om hun 'Lebensraum' te vergroten. Wanneer er even later ook Italiaanse, Braziliaanse en Franse vlaggen wapperden besefte ik dat, ondanks de niet-kwalificatie van de Belgen, de WK-gekte ook toesloeg in hartje Brussel.
Het Wereldkampioenschap voetbal, Wereldbeker voor de vrienden, wordt voor het eerst sinds de ontdekking van het wiel niet rechtstreeks uitgezonden op de openbare omroep. De VRT moest een aantal jaar geleden z'n meerdere erkennen in de commerciële coalitie VMMa (KANAALTWEE) en SBS Belgium (VT4).
Nu het WK-geweld is geluwd en de Italiaanse wagens massaal naar de garage zijn gebracht om herstellingswerken aan te brengen aan de claxons, is het hoog tijd om een blik te werpen op de 'prestaties' van VT4 en KANAALTWEE.
Het kasteel van Rullingen, in een nog niet zo ver verleden de plaats waar Trudy Tack (de Rixaert de Waremme) in de (VTM-)serie 'Familie' haar ouders –van adellijke afkomst– leerde kennen, was het decor van de voetbaldagen op VT4. Geen studio, geen zware decorstukken, geen vloer met tientallen stroomdraden. In Rullingen werd het principe 'keep it simple' gehanteerd, zeker in de namiddag wanneer Bram Lambert en twee gasten de voetbalactualiteit van de dag bespraken, omgeven door een tiental vrolijke ganzen, vogels en gekleurde VT4-ballen die de kijker duidelijk moesten maken dat het hier wel degelijk over 'fussbal' ging en dat Pascal Naessens, ondanks de achtergrond, niet ieder moment door het scherm kon springen om de kijker mee te nemen naar de luxueuze vertrekken van het kasteel.
KANAALTWEE bleef ver weg van de zon en besloot zich zo diep mogelijk in te graven in een studio met tientallen bloedhete spots en al evenveel flitsende televisieschermen. Enige vorm van claustrofobie was me niet vreemd bij het staren naar m'n scherm. Het was een vrij surrealistisch zicht. Buiten dertig graden en geen wolkje aan de hemel, op het scherm een zestal figuren die in een donker hol over een rond projectiel praatten.
Om het kort te houden: de VT4-uitzendingen in de namiddag waren het meest aangenaam om volgen. Een koele benadering van het spelletje zonder een presentator die zichzelf als centrum van de wereld ziet en dat bewijst met enkele oeroude en oervervelende woordspelingen, meer heeft de kijker niet nodig. 's Avonds werd er jammer genoeg gezeueld met 'entertainment' in de vorm van Chris Van den Durpel en Ann Van Elsen. Compleet overbodig, maar zo bereik je als zender allicht méér dan enkel en alleen de doelgroep van de voetbalfreaks.
Een laatste puntje, dat me opviel bij het kijken naar verschillende buitenlandse en binnenlandse zenders die het WK belichtten: enkel de Vlaamse gasten zitten zwijgzaam op de stoel net tot zolang de gastheer hen een vraag stelt. Een gezellige praatpartij zoals in 'Studio Sportzomer' op de NOS is er niet bij. Dat is jammer. Gasten moéten gesprekken kunnen aanknopen met elkaar en de journalisten/presentatoren moéten meepraten in plaats van zich te houden aan een draaiboek met daarin alle vragen die dienen gesteld te worden.
Om te besluiten: het was een mooi WK, maar omkadering absoluut voor verbetering vatbaar.