Jeroen Olyslaegers in de laatste 'Alleen Elvis Blijft Bestaan'

Wil, het genuanceerde relaas van een Antwerpse hulpagent in de Tweede Wereldoorlog, haalde de shortlist van de Libris Literatuurprijs en won de Fintro Literatuurprijs en de F. Bordewijk-prijs. Dat deed deugd. 'Vroeger moest ik af en toe vechten om niet verbitterd te raken, nu zegt iedereen mij dat ik de hele tijd loop te stralen'.

'Hij heeft 'm te pakken, zijn Grote Roman', jubelden de kranten. Na een postmoderne periode en een decennium waarin hij vooral in de theaterwereld actief was – met eigen stukken en bewerkingen – rijpte langzaam het idee voor een drieluik. Wij (2009), Winst (2012) en Wil (2017) zijn romans over identiteit, geheugen en moreel drijfzand.

Uitgerekend Jeroen Olyslaegers, een linkse activist met een wilde haardos, opvallende kralenkettingen en grote zilveren ringen, pende een aangrijpend verhaal neer over collaboratie dat over het hele politieke spectrum gesmaakt werd. En dat beschouwt hij zelf als het grootst mogelijke compliment. In een wereld met collectieve problemen – klimaatopwarming en armoede, om er maar enkele te noemen – is polarisatie alleen maar kostbaar tijdverlies.

Jeroen Olyslaegers is onlosmakelijk verbonden met Antwerpen. Hij werd geboren in Mortsel, groeide op in Kontich en studeerde Germaanse Talen 'in ‘t stad'. Hij is in zijn columns en Facebook-posts niet mals voor het bestuur, maar koestert de stad zelf. Met woorden én met daden, zoals soepbedelingen en een 'geefplein' voor speelgoed. In 2014 ontving Olyslaegers de Arkprijs van het Vrije Woord. De jury prees zijn 'oprecht maatschappelijk engagement' en het feit dat hij 'schrijnende maatschappelijke toestanden aan de kaak stelt'. De ideale gesprekspartner om de kerstperiode mee in te gaan.

'Alleen Elvis Blijft Bestaan', zaterdag 15 december omstreeks 22.00 uur op Canvas.